moedig hulp vragen of liever alles
zelf doen?

In deze blog doe ik een boekje open over mijzelf. Wie mij kent, weet dat ik iemand ben die veel aan kan en veel voor elkaar krijgt. In korte tijd maak ik mij nieuwe informatie en vaardigheden eigen. Ik kan de wereld aan, trek me niet te veel aan van verwachtingen van anderen en kies mijn eigen weg.

Klinkt krachtig, maar het is ook jarenlang mijn valkuil geweest. Vanuit een gevoel van moeten, eer en een onvermogen om hulp te vragen heb ik ook zo vaak alleen aangemodderd.

Vooral doorgaan, niet opgeven. Zelf oplossingen zoeken, piekeren tot ik een ons woog, maar geen hulp vragen. Ik voelde mijn energie weglekken, waardoor ik wist dat het op lange termijn niet vol te houden was. En toch…

Hulp vragen kwam niet eens bij me op. Het zat simpelweg niet in mijn gereedschapskist, waardoor ik bij moeilijkheden of te grote uitdagingen steeds op mezelf werd teruggeworpen.

Gelukkig heb ik de afgelopen jaren geleerd om eerder en vaker hulp te vragen. Van vrienden, familie, maar ook twee keer van een coach. Ik was er in het begin sceptisch over. Wat gaat zij (de coach) me nou voor nieuws vertellen? Waarom zou ik dat niet zelf kunnen bedenken? Wie zegt mij dat het gaat werken? Is het de investering wel waard?

Mijn coach was optimistisch. “Met zes sessies zijn we wel klaar denk ik. Je weet het eigenlijk al, je moet het alleen nog gaan doen en daar ga ik je bij helpen”. Ik kon het nauwelijks geloven en had in het eerste gesprek moeite om me open te stellen. Toch vond ik de moed om dit te doen, om het een eerlijke kans te geven.

Wat bleek dat heerlijk te zijn. Ik merkte dat de antwoorden al in mij zaten, maar ik kreeg het zelf niet op een rijtje. Mijn coach hielp mij om te ontdekken wat ik eigenlijk al wist en mijn ineffectieve patronen te veranderen.

Dit heeft mij geleerd dat hulp vragen sterker is dan alleen voortploeteren. Door te erkennen waar de grenzen van mijn eigen vermogens liggen, ben ik sterker geworden.

En jij? Ben jij in staat om op het juiste moment hulp in te schakelen? Ja het is een stap in geloof en vraagt vertrouwen. Je geeft toe aan jezelf en aan de ander dat je het niet alleen kunt. Dat is niet slap, want het vraagt moed om dit te accepteren.

Echte kracht is niet alles alleen doen, want samen sta je altijd sterker. Echte kracht is weten wat je zelf kan en waar je hulp bij nodig hebt. Je voorkomt dat je jaren op je tandvlees doorgaat en misschien wel afknapt. Want ook al houd je dat lang vol, krachtig en effectief is het niet.

Misschien is dit meer een mannending en spelen trots en schaamte extra op wanneer zij overwegen hulp te vragen. Ik hoop dat mijn persoonlijke verhaal jou inspireert om moedig te zijn en de stap te zetten. Wacht niet totdat het te laat is, totdat je in een depressie, burn-out, of scheiding zit, maar pak de hulp die je nodig hebt.

Ik ga jou niet uitleggen hoe het zit en wat je moet doen. Ik help je inzien wat je eigenlijk al weet, zodat je keuzes maakt waar jij achter staat. Heb jij de moed? Neem dan nu contact met me op.