het mysterie van het korte lontje
Misschien ken je het wel, van die dagen dat er maar “dit” hoeft te gebeuren of je voelt de irritatie al door je aderen kolken. Ik in ieder geval wel!
Als vader van drie kinderen die 80% van het huishouden doet, een bedrijf opzet, daarnaast nog een sociaal leven heeft en 10 hobby’s, is het wel eens een uitdaging om in de rust te blijven. Soms voelt het alsof er een constante stroom van prikkels op me af komt en dat elk geluid klinkt alsof er iemand met een megafoon in mijn oor staat te schreeuwen. Geloof me, dan is het niet super gezellig om bij mij aan tafel te zitten en je bord niet al te vlot leeg te eten. Herkenbaar?
Waarom laten wij mannen (ja meestal mannen, toch?) het zo ver komen? Waarom vinden wij het okay dat we kortaf zijn, uitvallen tegen vrouw en kids, en de sfeer in huis negatief bepalen? Of dat we ons juist terugtrekken en ons afsluiten terwijl we nodig zijn voor praktische en emotionele ondersteuning van onze geliefden?
We vinden dat natuurlijk ten diepste helemaal niet okay en toch gebeurt het, waarom? Dat is het mysterie van het korte lontje! Help je mee dit mysterie te ontrafelen? Zet in de comments hoe het komt dat wij mannen in deze situatie terecht komen terwijl we dit eigenlijk niet willen, wat denk jij?